مفروضات حسابداری منشاً و شالوده اصول حسابداری و مبنای تهیه و تنظیم صورت های مالی واحد‌های اقتصادی را تشکیل می‌دهند. هرکدام از مفروضات حسابداری می‌تواند منشاً یک یا چند اصل حسابداری باشد.
مفروضات بنیادی حسابداری عبارت هستند از:
- فرض تفکیک شخصیت
- فرض تداوم فعالیت
- فرض دوره مالی
- مبنای تعهدی
- فرض واحد پول (واحد اندازه گیری)
فرض تفکیک شخصیت
براساس فرض تفکیک شخصیت، برای هر موسسه شخصیتی مستقل از مالک (مالکان) آن و همچنین مستقل از سایر موسسات موجود در جامعه درنظر گرفته می‌شود. فعالیت‌های مالی به اعتبار شخصیت حسابداری تجزیه و تحلیل و ثبت شده و صورت‌های مالی به منظور انعکاس وضعیت مالی و نتایج عملیات شخصیت مزبور تهیه و ارائه می‌گردند.
فرض تداوم فعالیت
فرض تداوم فعالیت به این معنی است که عملیات مالی موسسه در آینده قابل پیش‌بینی، تداوم خواهد یافت و قصد انحلال یا توقف آن وجود ندارد. این فرض به این معنی نیست که موسسه دارای عمر نامحدود است، بلکه حاکی از آن است که موسسه برای یک دوره زمانی کافی برای اجرای عملیات، انجام قراردادها و ایفای تعهدات خود، دوام و بقا خواهد داشت.
فرض دوره مالی
نتایج واقعی عملیات موسسه را فقط می‌توان در پایان اجرای عملیات آن و پس از وصول مطالبات، فروش دارایی‌ها و اجرای تعهدات و پرداخت بدهی‌ها، به‌طور دقیق و قطعی تعیین کرد. اما استفاده‌کنندگان از اطلاعات مالی نمی‌توانند برای دریافت اطلاعات تا آن زمان صبر کنند. بنابراین عمر طولانی یک موسسه به دوره‌های زمانی مساوی کوتاه‌تر (معمولا یکساله) تقسیم می‌شود و برای هردوره، گزارش‌های مالی جداگانه‌ای ارائه می‌گردد. به این دوره‌های زمانی دوره مالی، دوره حسابداری می‌گویند.
فرض یا مبنای تعهدی
فرض تعهدی یکی از زیربنایی‌ترین و مهم‌ترین مفروضات حسابداری است. توسعه و گسترش حسابداری تا حد زیادی مدیون این فرض است. براساس این فرض، درآمدها به‌محض تحقق و هزینه‌ها به‌محض تحمیل، بدون توجه به زمان دریافت یا پرداخت وجه نقد مربوطه، شناسایی و ثبت می‌شوند.
فرض واحد پول
فرض واحد پول به این معنی است که آثار و نتایج کلیه معاملات و عملیات مالی موسسه باید برحسب پول، اندازه‌گیری و گزارش شود.
